Fark Etmeden Sen Olduğun Gece..

Geceyi neden sever insan. Aşık olanlar mı? Yoksa dertli olanlar mı? Günü sorgulayanlara ne dersiniz?

Ya da yaşanmışlıkları düşünenler? Hatta hayatın garip hallerini sorgulayanlar da var!

Hepimiz bu dünyada yaşadıklarımızı sorgulamaya, anlamaya çalışıyoruz. Bazılarımız yaşadıklarının farkında olmaya çalışıyor. Kimimiz hiç fark etmeden yaşamaya.....

Bugün arkadaşımla sohbet ederken geceyi ne kadar sevdiğini anlattı bana. Yalnız kalmaktı aslında istediği. Tüm gün yaşadıklarını yalnızken anlar insan. Eğriyi, doğruyu bulmaya çalışmak amaç.

Başlarsın irdelemeye. Yaptığın sohbetleri, söylediğin kelimeleri düşünürsün. Sonra birden yaptıklarının doğruluğunu sorgularsın. Ve başlar acabalar, keşkeler. O anları defalarca yaşarsın düşüncelerde. Sorular sorarsın kendine. Peki ya şimdi dersin, aynı şeyi yine söyler miydin ya da yapar mıydın?.. Kısır bir döngü. Çıkmaz sokak gibi adeta. Durmamak lazım o düşüncelerde. İnsanız ya bir yanımız hep doğruluk ve onaylanma peşinde. Çünkü çocukluğunuzda öğretilmiştir doğruyu yapmak. Oysa zaman geçti. Hep şunu deriz kendimize Geçmiş yok, Gelecek muamma ve şu an var hayatta. Yapamayız yine de geçmişi sorgulamaktan ve geleceği düşünmekten alamayız kendimizi.

Bende çok seviyorum geceyi. Sessizliği, kendimi dinlemeyi. Kendimle derin derin sohbet etmeyi. Kimi zaman içimdeki çocuğu dinlemeyi. Kimi zaman içimdeki kadını. Gecenin sonunda kendimle geçirdiğim saatlerin ne kadar keyifli olduğunu fark ediyorum. İnsan kendi ruhuyla besleniyor adeta. Dünde sizsiniz, bugünde sizsiniz. Gece kendinle barışma vakti bana göre. Yalansız, riyasız, yalın, sade ve SEN,

YALNIZCA SEN OLDUĞUN ZAMAN DİLİMİ....