Aşk-ı Hakikat, Hakikat Aşk. İlahi olana duyulan aşk. Ruh ilahiye olan aşkı bilir. Bu dünyaya gönderilirken bilerek gelir. Ama yolculukta unutur. Sanır ki içindeki o aşk, karşı cinse duyduğu aşktır. Hayatı boyunca eksikliğinin o olduğunu sanır. Ve hep onu arar. Oysa duyduğu aşk, yaradana olan aşkıdır. Çünkü en derinindeki his tam da odur.
İnsanın en başta bozduğu, alma verme dengesidir. Bu döngü aileyle başlar. Ama insan bu döngüyü ilişkilerde arar. Aile ağaçtır. Zeytin ağacı gibi.. Kökler anne ve babadır. Kök topraktır, sudan havadan beslenir. Beslendikçe dallarını besler. Dallar çocuklardır. Zeytin torunlardır. Anne baba karşılıksız verir. İşte tam da burda bozulur alma verme dengesi. Çocuk sürekli alandır. Ve taa o zamandan başlar , borç duygusu. Sonrasında anne baba çocuğa bir de suçluluk ve vicdan duygusu ekler. Çünkü yemedim yedirdim, giymedim giydirdim cümleleri çocukta suçluluk ve vicdan yaratır. Çocuğun ipleri salıverildiğinde de çocuk kaçar bu duygulardan. Etrafında mazlum arar, mağdur arar. Onları tamamlamaya çalışır. Ve ilişkilerinde de mazlumu mağduru seçmeye başlar. Kimi zaman onu değiştirmeye çalışır, kimi zaman kendi onun için değişmeye çalışır. Aslında bilmez ki asil çocukluğundan gelir değiştirmek istediği. Ve bunu çoğu zaman hatırlamaz. Hatırlayacağı yeni bir duygu vardır çünkü. Yeni bir sevda hikayesi eklenir hayatına. İşte o sevda hikayesi başlatır her şeyi. Şimdi size anlatacağım yeni hikayesi gibi pek çoğu olur, ama ilki her zaman anısı en canlı olandır...
İki genç kalbin göz göze gelmesiyle başladı hikayeleri.... ( İlk bakış'ın tesirine davetlisiniz.)
Kommentare